مسافر کـــــوی حجاز

در آرزوی تو ، همه جانم نیاز شــــــد

دســـت دعای من ، به نیازت فراز شد

کی می رسـی؟ ، که در طلبت جان عاشقم

هر نیمه شب ، مسافر کـوی حجاز شد

جانا بیا و فرش عدالت بگســـــــــتران

فرشــی که خامه اش ، عمل اهل راز شد

پنهان نبوده ای ، ز نظر های عاشـــقان

چشمان عاشقان ، به جمال تو باز شـــد

چندی نشســــته ام که در آیی ز در، اگر

 امضا کنند نامه و، صـــادر جــــواز شد

یادت چو نور، وقت نماز از دلم گذشــت

سیلی رسید و، دل همه سوز و گــداز شد

از دشت گرم حادثه ها، با وضو گذشــت

رقصید و رفت و موجب اوج نماز شـــد

                                                                              مصطفی معارف 24/7/90 تهران